Blog 7 – Afscheid nemen en een warm welkom ;)

Alles was deze week voor het laatst: laatste weekend in Serrekunda, laatste stageweek, laatste stagedag, laatste keer naar Sankung, laatste keer naar ons vertrouwde winkeltje. Ga zo maar door.
Hoewel we ook wel weer toe zijn aan wat nieuws, hadden we het hier goed voor elkaar en zijn we toch wel een beetje gehecht geraakt aan de mensen en onze gewoontes.

Zaterdag zijn we dan eindelijk uit geweest! Daar was vooral Elles wel een keer aan toe. We zijn samen met een jonge die bij het hotel werkt en zijn vriend naar de clubs gegaan. Behalve dat de muziek die ze hier draaien veel beter is dan in Nederland, kunnen de jongens hier ook nog een héél goed dansen. Echt een straf was dat uitgaan dus niet. De laatste club die we die avond bezochten werd rond 5 uur pas druk.. Wij waren best moe, dus zijn we maar verstandig geweest en naar huis gegaan.

We hadden de kinderen van Sankung beloofd om zondag samen met ze naar het strand te gaan. Zo gezegd zo gedaan! Met de drie kinderen en twee zussen van Oumie gingen we naar het strand. We hebben volleybal gespeeld en met de kinderen gezwommen. De kinderen vonden het water in het begin heel eng, haha. Dus op onze armen namen we ze mee het water in en hoe langer we met ze in het water waren hoe leuke ze het vonden. Na het zwemmen kregen ze het koud, wij ook wel een beetje. We hebben nog getrakteerd op een ijsje en toen was het wel weer tijd om terug te gaan. Het was een geslaagd dagje strand!

Maandag en dinsdag waren drukke dagen op stage, er was genoeg te doen. We dachten nog even een rustig weekje stage te lopen, maar dat werd hem niet. Woensdag was dan echt onze laatste dag en tijd om afscheid te nemen. We gaan ze allemaal best wel missen hoor! Aan het begin van de dag kwam Bennie al naar ons toe lopen. Bennie is één van de verpleegkundigen (die altijd Lisanne’s pen stal en er nu nog steeds een heeft), ze heeft ons veel geleerd en geholpen. Ze nam ons mee naar een kamertje en pakte daar voor ons allebei een cadeautje. Ze had voor ons allebei een stuk stof gehaald en er zat een kaartje bij met een heel lief berichtje! We hebben haar een dikke knuffel gegeven haha. Van die stoffen gaan we in Bansang iets moois laten maken! We hadden het niet verwacht haha. Daarna was het gewoon tijd om te werken en gelukkig was woensdag wel een rustige dag. We deden de artsenronde en de medicatie en toen was de dienst alweer bijna voorbij. Toen Elles en ik even rustig zaten riepen de artsen ons naar de afsprakenkamer. Daar kregen we een supermooie taart te zien waar met grote letters ‘Thank you’ was geschreven. Ook al zo lief! Dus toen werden alle verpleegkundigen, fysiotherapeuten en artsen erbij geroepen en hebben we een mini afscheidsparty gehouden in een mini kamer. Ze hadden ook drankjes voor iedereen geregeld. Ook suuuper veel foto’s gemaakt natuurlijk.

Donderdag was het dan echt tijd om ons te gaan voorbereiden op Bansang. De dag begon met inkopen doen: broodbeleg, wasmiddel, afwasmiddel, shampoo, etc. Nadat we dat opgehaald hadden was het tijd om nog wat cadeautjes te halen voor de kinderen van Sankung. We besloten om naar de markt te gaan. Maar wat was het warm vandaag! Later hoorden we dat het wel 40 graden was, maar dat was aan het einde van de dag, dus ’s middags is het nog warmer geweest. Volgens iedereen hier moesten we er maar aan wennen want in Bansang is het nog warmer. HELLLUPPP!!
Maar we gingen de hitte toch maar trotseren, onderwerg kwamen we alleen allemaal leuke kledingwinkels tegen en hier is het allemaal natuurlijk spotgoedkoop. Na het shoppen konden we niet meer naar de markt omdat onze portemonnees leeg waren haha. Dus zijn we terug naar het hotel gelopen om onze portemonnees te vullen en voor poging 2 te gaan. Toen kwamen we Mustapha tegen en die wilde wel even mee met ons naar de markt! Dat is wel fijn, want het is daar één grote chaos en afdingen is veel makkelijker met iemand die ongeveer weet wat locals ervoor betalen. Op de markt kan je hier alles kopen. Vis, kool, kruiden, kleren, souvenirs, luiers, kinderspeelgoed, sieraden, schoenen, en natuurlijk kippen.

Vrijdag was het dan tijd om afscheid te nemen van Sankung en zijn familie. Beladen met cadeautjes, liepen we naar Sankungs huis. De kinderen waren heel blij met de cadeautjes en we hebben Oumie voor de laatste keer geholpen met koken. De rest van de dag hebben we spelletjes gespeeld met de kinderen, ze kunnen al heel wat Nederlandse liedjes meezingen! Zelfs de jongste van 2 probeert te zingen! Oumie had voor ons een heerlijk diner klaargemaakt met gemarineerde kip, sla en een soort vermicelli salade. Na het afscheid zijn we naar huis gegaan. Gelukkig gaan we ze na Bansang nog wel een keer opzoeken dus echt afscheid was het nog niet.

Zaterdag was de lange autorit aan de beurt. Yankuba haalde ons op met een busje en onze koffers gingen al meteen op het dak. Daarna gingen we langs de winkel van zijn vrouw om 20x 6 flessen water van 1,5 liter mee te nemen. (We zijn er nu al achter dat dit veel te weinig is, gelukkig hebben we hier ook gewoon water). Het was een lange autorit van wel 5 uur. We voelden onderweg de temperatuur oplopen, ook hebben we onderweg bavianen over de weg zien rennen! Lisanne had één arm uit het raam hangen en die was knalrood toen we aankwamen in Bansang. Dus nu heeft ze een hele bruine arm en één een beetje bruin :).
Eenmaal aangekomen in Bansang was en één conclusie die we konden trekken. Iedereen had gelijk, het is hier verschrikkelijk warm.
In Bansang zit er naast het ziekenhuis de school voor verpleeg- en verloskundigen. Een echte campus met klaslokalen, een bibliotheek, kantoren, een keuken (waar echt superlekkere maaltijden worden gemaakt) en tot Elles’ grote vreugde een volleybalveld! Om de gebouwen heen staan allemaal huizen met vertrekken voor studenten en docenten. Er zitten hier nu zo’n 100+ studenten in Bansang en ze hebben welgeteld 2 docenten. Maar een gezellige boel dus.

Onze verblijfplek is zo groot dat we voortdurend alles kwijtraken. Wij zijn van een kamer waar we niet tegelijk konden lopen naar een huis gegaan met woonkamer, eetkamer, twee slaapkamers, badkamer en keuken! Dus is het een bende! Wel jammer dat we boven op de heuvel zitten en het water bijna nooit stroomt :(. We galen zelf water bij de putten, maar omdat de meest dichtbijzijnde put het regelmatig niet doet )of heeeel langzaam) moeten we nog best ver lopen en sjouwen met het water. Gelukkig kunnen we wel ergens anders douchen.

Zondag zijn we Bansang ingegaan (wat nog best groot is) en zijn we naar de finale van de lokale voetbal geweest. Die wedstrijd was nog leuker dan die van het Gambiaanse team! Het commentaar op de wedstrijd en de spelers was ook echt hilarisch.

Deze week zijn we begonnen met stage op de maternity ward! Veel zwangere vrouwen en huilende baby’s dus. We hebben ondertussen al één natuurlijke bevalling en twee keizersneden gezien. Wat is het bijzonder om zo’n klein baby’tje ter wereld te zien komen en het voor het eerst te horen huilen. Echt een wonder.

Na de stade hebben we het vooral heel warm. Tussen 2 en 5 hebben we maar weinig zin om wat te doen vanwege de hitte. We drinken wel 5 liter op een dag, maar hoeven nauwelijks naar de wc. Dan weet je wel hoeveel je eruit zweet... Lisanne zegt dat als je hier water drinkt, je het er meteen weer uitzweet haha. Zweten, zweten, zweten. Dat is wat we hier doen en dat heeft best wel een tijd nodig om aan te wennen. Gelukkig zijn we niet de enige, we horen regelmatig dat de Gambianen er ook last van hebben. Zo rond een uur of zes is de temperatuur al redelijk gedaald en wordt er hier gevolleybald. Daar moeten wij natuurlijk ook even aan meedoen! Lisanne krijgt les van Elles en wordt al iets beter, maar aan de jongen hier kan ze niet tippen. Ze kunnen hier wel een aardig potje volleyballen, ze zijn ook heel fanatiek! Superleuk om aan mee te doen en om naar te kijken.

Als de hitte ons echt te veel wordt kunnen we het dorp nog in om in de rivier te zemmen! Ja, er zitten krokodillen en nijlpaarden in de rivier, maar het is de enige manier om af te koelen dus dat risico neen we dan maar (grapje, rond deze tijd van het jaar zijn er geen krokodillen en nijlpaarden in dat gebied). Er zwemmen heel veel kinderen (alleen maar jongens) in het water. Geiten, matrassen, kleding, enzovoort worden gewassen in de rivier. Oh ja en als twee toubabs gaan zwemmen trek je natuurlijk wel veel bekijks. Maar het is of ons daar overheen zetten of het heel warm blijven hebben. Dan is de keuze wat ons betreft snel gemaakt!

Lisanne had nog de geweldige opmerking dat het hier net voelt als een Frans vakantiepark. Allemaal bungalows, ’s ochtends ons stokbroodje ophalen en buiten als het nog een aangename temperatuur is ontbijten.. :)

Oh ja: VANDAAG (dat was afgelopen donderdag) ZITTEN WE OP DE HELFT!

Heel veel liefs en groetjes,
Elles en Lisanne

PS: De wifi is hier heel slecht en daarom komen