Blog 3 – Eerste stage dagen
Door: Elles en Lisanne
Blijf op de hoogte en volg Elles & Lisanne
11 Maart 2016 | Gambia, Sere Kunda
Na de eerste paar dagen lekker te hebben genoten van onze vrije dagen in Gambia, begon voor ons eindelijk de stage. We zijn al aardig gewend aan de hitte, maar nemen telkens te weinig water mee. Je krijgt echt dorst van deze warmte! Elles vergelijkt het met een volleybalwedstrijd. Je drinkt super veel, maar je hoeft zelden naar de WC :’)
Zondag zijn we met Sankung op bezoek geweest bij zijn familie in Pireng en Brikama. De familieleden die we het eerst bezochten, woonden op het ‘platteland’. Deze mensen leven echt zoals je je het Afrikaanse leven voorstelt. De oudere familieleden konden geen Engels, en wij kunnen helaas geen Madinka… We vroegen hen wat voor werk ze deden (Sankung vertaalde). De vrouwen teelden vooral fruit en groenten dat ze verkochten aan de weg. De mannen werkten op de boerderij. Het was ook opvallend dat er veel meer vrouwen waren dan mannen. De mannen waren jong gestorven waardoor een hele groep vrouwen overbleef. We zijn daarna een aantal andere adresjes langs geweest. Bij het een na laatste adres kregen we lekker te eten, maar het was heeel veel. Toen we het op hadden zei Sankung dat bij hem thuis ook nog eten op ons stond te wachten. We zaten echt vol… Toen we bij hem thuis kwamen schoven we toch maar aan, want het smaakte wel ;) Het was leuk om op deze manier het land een beetje te verkennen, hopelijk gaan we nog veel meer zien!
Maandag gingen we dan eindelijk naar het ziekenhuis. We hebben ons die dag aan vele mensen voorgesteld en we hebben een rondleiding gehad door het hele ziekenhuis. Toen was al te zien dat het er totaal anders aan toe gaat dan in Nederland (dit was ook wel te verwachten, maar het was alsnog indrukwekkend). Het ziekenhuis heeft 4 verpleegafdelingen; de surgical ward, medical ward, maternity ward en pediatric ward. Het ziekenhuis heeft ongeveer honderd bedden, niet te vergelijken met het MST dus!
Dinsdag zijn we Banjul (de hoofdstad) ingegaan. Het is kleiner en minder levendig dan Serrekunda, maar er staan veel grote gebouwen van de overheid. Ook het paleis van de president is in Banjul, maar er staan torenhoge muren omheen en de poorten worden zwaarbewaakt. We konden er dus helaas niets van zien. Sankung vertelde dat dit was zodat niemand kon zien wat de president doet. Ook hebben we onderweg naar Banjul de Gambiarivier gezien en van een afstandje konden we de zee zien. Het zag er mooi uit, een dagje strand staat nog op ons lijstje! Overal waar we komen roepen veel kinderen toubab (blanke) naar ons en zwaaien daarbij heel enthousiast. Hier zijn we al wel aan gewend geraakt haha.
Woensdag was dan echt de eerste stagedag voor ons. In ons uniform gingen we naar het ziekenhuis. We hebben op advies van de vorige twee studenten die hier een paar maanden geleden waren gekozen voor de medical ward. Op de medical ward zijn 26 bedden in totaal. Hoeveel verpleegkundigen er precies werken, geen idee. Volgens het rooster 8, maar lang niet iedereen komt altijd opdagen…
Wat hebben wij veel gezien in de eerste paar dagen! Er is één woord dat in ons op komt als we denken aan het ziekenhuis hier en dat is; improviseren. Daar zijn we straks echt toppers in. Hier gebruiken ze namelijk geen stuwband, maar een uitgeknipt stuk van de infuusslang, geen medicijnmaler (of hoe noem je zo’n ding) je stopt het medicijn in een papiertje en slaat er met een bakje op, in een spuit water erbij en je hebt gemalen medicijnen. Dit zijn maar twee voorbeelden van de vele.
We mochten ook al meteen veel zelf doen. We hebben al veel wonden verzorgd. Decubitus komt regelmatig op de afdeling voor… Dat is natuurlijk een hele vervelende bijkomstigheid van een ziekenhuisopname, de opname duurt daardoor namelijk nóg langer… We proberen om de familie van de patiënten uit te leggen dat de patiënt regelmatig van ligging moet veranderen, en ook dat de patiënt zo min mogelijk op de wond moet liggen. Ook zagen we een paar heftige wonden. Bij een patiënt zei Elles dat ze het een heftige wond vond (de halve voet was er zowat af), de verpleegkundige liet weten dat er vele wonden voorkwamen die er veel erger uitzagen. Elles heeft al een katheter ingebracht en Lisanne was lekker op dreef met het helpen van de verpleegkundige met het klaarmaken van de medicijnen. Leerzaam is het zeker.
Het is best heftig om te zien hoe slecht de mensen er hier aan toe zijn. Daarnaast is er van hygiëne nauwelijks sprake… Vanwege de beperkte voorraad van materialen (veel materialen zijn er gewoonweg niet) wordt er, zoals eerder verteld, veel geïmproviseerd en hergebruikt (dus doeidoei hygiëne). De mensen die in het ziekenhuis werken zijn gelukkig aardig en bereid je van alles te leren en uit te leggen als daar tijd voor is.
We zijn vandaag trouwens ook uitgenodigd voor een bruiloft door één van de verpleegkundigen van de afdeling! Super leuk! Het is de bruiloft van zijn zus. We hebben het even nagevraagd aan Sankung (voor de zekerheid, je weet maar nooit), we kwamen er achter dat Sankung er ook naartoe gaat. Morgen staat er dus een Gambiaanse bruiloft op de planning! Voor Lisanne is het zelfs de eerste bruiloft die ze zal meemaken. We moeten nog wel even nadenken welke kleren we aan gaan doen, op een bruiloft hadden we bij het inpakken namelijk niet gerekend… Haha! We hopen dat we bij de volgende blog leuke foto’s kunnen toevoegen.
Heel veel liefs en groetjes,
Elles en Lisanne
Zondag zijn we met Sankung op bezoek geweest bij zijn familie in Pireng en Brikama. De familieleden die we het eerst bezochten, woonden op het ‘platteland’. Deze mensen leven echt zoals je je het Afrikaanse leven voorstelt. De oudere familieleden konden geen Engels, en wij kunnen helaas geen Madinka… We vroegen hen wat voor werk ze deden (Sankung vertaalde). De vrouwen teelden vooral fruit en groenten dat ze verkochten aan de weg. De mannen werkten op de boerderij. Het was ook opvallend dat er veel meer vrouwen waren dan mannen. De mannen waren jong gestorven waardoor een hele groep vrouwen overbleef. We zijn daarna een aantal andere adresjes langs geweest. Bij het een na laatste adres kregen we lekker te eten, maar het was heeel veel. Toen we het op hadden zei Sankung dat bij hem thuis ook nog eten op ons stond te wachten. We zaten echt vol… Toen we bij hem thuis kwamen schoven we toch maar aan, want het smaakte wel ;) Het was leuk om op deze manier het land een beetje te verkennen, hopelijk gaan we nog veel meer zien!
Maandag gingen we dan eindelijk naar het ziekenhuis. We hebben ons die dag aan vele mensen voorgesteld en we hebben een rondleiding gehad door het hele ziekenhuis. Toen was al te zien dat het er totaal anders aan toe gaat dan in Nederland (dit was ook wel te verwachten, maar het was alsnog indrukwekkend). Het ziekenhuis heeft 4 verpleegafdelingen; de surgical ward, medical ward, maternity ward en pediatric ward. Het ziekenhuis heeft ongeveer honderd bedden, niet te vergelijken met het MST dus!
Dinsdag zijn we Banjul (de hoofdstad) ingegaan. Het is kleiner en minder levendig dan Serrekunda, maar er staan veel grote gebouwen van de overheid. Ook het paleis van de president is in Banjul, maar er staan torenhoge muren omheen en de poorten worden zwaarbewaakt. We konden er dus helaas niets van zien. Sankung vertelde dat dit was zodat niemand kon zien wat de president doet. Ook hebben we onderweg naar Banjul de Gambiarivier gezien en van een afstandje konden we de zee zien. Het zag er mooi uit, een dagje strand staat nog op ons lijstje! Overal waar we komen roepen veel kinderen toubab (blanke) naar ons en zwaaien daarbij heel enthousiast. Hier zijn we al wel aan gewend geraakt haha.
Woensdag was dan echt de eerste stagedag voor ons. In ons uniform gingen we naar het ziekenhuis. We hebben op advies van de vorige twee studenten die hier een paar maanden geleden waren gekozen voor de medical ward. Op de medical ward zijn 26 bedden in totaal. Hoeveel verpleegkundigen er precies werken, geen idee. Volgens het rooster 8, maar lang niet iedereen komt altijd opdagen…
Wat hebben wij veel gezien in de eerste paar dagen! Er is één woord dat in ons op komt als we denken aan het ziekenhuis hier en dat is; improviseren. Daar zijn we straks echt toppers in. Hier gebruiken ze namelijk geen stuwband, maar een uitgeknipt stuk van de infuusslang, geen medicijnmaler (of hoe noem je zo’n ding) je stopt het medicijn in een papiertje en slaat er met een bakje op, in een spuit water erbij en je hebt gemalen medicijnen. Dit zijn maar twee voorbeelden van de vele.
We mochten ook al meteen veel zelf doen. We hebben al veel wonden verzorgd. Decubitus komt regelmatig op de afdeling voor… Dat is natuurlijk een hele vervelende bijkomstigheid van een ziekenhuisopname, de opname duurt daardoor namelijk nóg langer… We proberen om de familie van de patiënten uit te leggen dat de patiënt regelmatig van ligging moet veranderen, en ook dat de patiënt zo min mogelijk op de wond moet liggen. Ook zagen we een paar heftige wonden. Bij een patiënt zei Elles dat ze het een heftige wond vond (de halve voet was er zowat af), de verpleegkundige liet weten dat er vele wonden voorkwamen die er veel erger uitzagen. Elles heeft al een katheter ingebracht en Lisanne was lekker op dreef met het helpen van de verpleegkundige met het klaarmaken van de medicijnen. Leerzaam is het zeker.
Het is best heftig om te zien hoe slecht de mensen er hier aan toe zijn. Daarnaast is er van hygiëne nauwelijks sprake… Vanwege de beperkte voorraad van materialen (veel materialen zijn er gewoonweg niet) wordt er, zoals eerder verteld, veel geïmproviseerd en hergebruikt (dus doeidoei hygiëne). De mensen die in het ziekenhuis werken zijn gelukkig aardig en bereid je van alles te leren en uit te leggen als daar tijd voor is.
We zijn vandaag trouwens ook uitgenodigd voor een bruiloft door één van de verpleegkundigen van de afdeling! Super leuk! Het is de bruiloft van zijn zus. We hebben het even nagevraagd aan Sankung (voor de zekerheid, je weet maar nooit), we kwamen er achter dat Sankung er ook naartoe gaat. Morgen staat er dus een Gambiaanse bruiloft op de planning! Voor Lisanne is het zelfs de eerste bruiloft die ze zal meemaken. We moeten nog wel even nadenken welke kleren we aan gaan doen, op een bruiloft hadden we bij het inpakken namelijk niet gerekend… Haha! We hopen dat we bij de volgende blog leuke foto’s kunnen toevoegen.
Heel veel liefs en groetjes,
Elles en Lisanne
-
11 Maart 2016 - 11:43
Maya:
Super super gaaaaaf -
11 Maart 2016 - 15:02
Mayke:
Dank voor deze leuke blog, meiden! Wat zien jullie veel! Ik ga het bericht snel delen, er zijn zoveel mensen die vragen hoe het met jullie gaat! Veel plezier vandaag bij de bruiloft! -
11 Maart 2016 - 19:04
Marjolein:
Klinkt geweldig! Jullie schrijven zo leuk! Veel geluk voor het bruidspaar ;) ik ben benieuwd naar de foto's! -
13 Maart 2016 - 13:52
Bennie En Yvonne:
Wederom een mooi verhaal!. Jullie zullen zeker heel veel mee maken, maar komen straks ook met veel ervaring weer thuis.Veel plezier op de bruiloft. Maak er een mooie feestje van. -
15 Maart 2016 - 18:48
Jarno:
Hoi Elles en Lisanne,
Superleuk om jullie blog te volgen. Ik geloof graag dat jullie veel nieuwe ervaringen opdoen in Gambia....en zo'n bruiloft is er daar één van. Heel veel plezier en geniet van de bijzondere ontmoetingen die jullie ongetwijfeld nog meer mee gaan maken.
P.s. Elles: voor het ondernemen van een trip als deze....daar is pas lef voor nodig!...:-). -
21 Maart 2016 - 08:35
Hans En Mariët Ter Mors-Nijland:
Hoi Elles en Lisanne,
Jullie zijn nog maar net begonnen aan jullie stage en nu al weer uitgenodigd voor een feestje. Pas maar op dat ze jullie niet uithuwelijken. Dan hebben wij ook een feestje! Geniet lekker en wij zijn benieuwd naar de foto's van de bruiloft. Groeten.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
