Blog 2 – Eerste indrukken

Het is vandaag 4 maart, nog maar 98 dagen en dan zijn we al weer terug!
Wat kan je veel nieuwe dingen meemaken in een korte tijd. Dat hebben we wel weer gemerkt. Eerst afscheid genomen van het thuisfront.

Afgelopen vrijdag had Lisanne al een afscheidsfeestje gehad met alle lieve vriendinnen (waar ze een awesome boek van had gekregen trouwens) en Elles had de avond ervoor nog allemaal cadeautjes gekregen om de vriendinnen niet te vergeten. Dat gaat ons zeker niet lukken! Toen gingen we donderdag ochtend naar Schiphol, daar hebben we elkaar ontmoet, de koffers ingeleverd en nog even wat gedronken met de vriendinnetjes, ouders, broers/zussen en oma. Toen het afscheid dan daadwerkelijk daar was moesten we beide wel even een traantje wegpinken. We gaan ze toch wel heel erg missen allemaal de komende maanden.

Toen begon dan echt de lange reis. Die reis bestond uit wachten, wachten en nog eens wachten. Eerst van Schiphol naar Casablanca, toen konden we gelukkig nog een beetje uit het raampje kijken en hebben we een prachtig zonsondergang gezien. Eenmaal in Casablanca waren we dood op. Slapen konden we echter niet, met de wifi, puzzelboekjes en geklets hebben we elkaar wakker weten te houden. Het was ondertussen ook al 12 uur Nederlandse tijd. Toen kwam de vlucht naar Banjul, die voor mijn gevoel maar vijf minuten duurde, want ik heb heerlijk kunnen slapen. ;) (Misschien iets langer dan 5 minuten, maar dan nog…)

We kwamen we om half 4 Gambiaanse tijd (half 5 in Nederland) aan en daar stond Yankuba op ons te wachten. We stapten in de auto en zagen Gambia voor het eerst, in het donker. Dat was dan wel weer jammer, maar meteen al een wereld van verschil. We reden naar het huis van Sankung, (Sankung is de IT specialist in het ziekenhuis en nu al onze held). Sankung heeft onze kamer geregeld. Het hotel is tegenover het ziekenhuis, 5 minuten lopen, met 24/7 beveiliging!! Nadat we de conclusie hadden getrokken dat het er allemaal top uit zag en de ventilator aan was gezet verdwenen wij naar dromenland. Om 1 uur ’s middags stond Sankung weer bij ons in het hotel. Hij nam ons mee naar zijn huis. Hier werden we warm welkom geheten door zijn vrouw en drie kinderen. De kinderen vonden vooral de camera en onze mobieltjes erg interessant. Bij Sankung thuis hebben we heerlijk gekletst en onze eerste Gambiaanse maaltijd gegeten. Het was prima te eten, het rook alleen een beetje raar…

Daarna zijn we eerst even langs het ziekenhuis geweest en hier hadden we voor het eerst weer wifi, dus meteen even contact met thuis opgenomen. We hebben alleen nog maar de kantoren van het ziekenhuis gezien. Veel zinnigs kunnen we er dus nog niet over zeggen, behalve dat Elles al (roze) playboy gordijntjes heeft gespot. We hebben boodschappen gedaan, een simkaart gekocht etc. etc. De auto van Sankung begaf het op een gegeven moment, waardoor we de auto even voort hebben moeten drukken. Langsrijdende mensen riepen in de plaatselijke taal iets, maar we hadden geen idee wat… Later hoorden we van Sankung dat die mensen dachten dat we Duits waren, want Duitse vrouwen zijn nu eenmaal heel sterk ;) haha. En voor we het wisten was het al weer 7 uur. Alles gaat lekker rustig in Gambia, dit is ook wel nodig met de hitte en we denken dat we hier wel aan kunnen wennen. Eenmaal terug in het hotel kregen we een andere kamer. Eentje met 2 persoonsbedden (veel vriendinnen van Lisanne weten dat Elles hier heel dankbaar voor mag zijn) en wifi!!!!!!!! We weten nog niet hoe goed, maar in ieder geval goed genoeg om af en toe een update te sturen naar het thuisfront en dat is toch wel heel lekker vanuit je bed.

Nu zijn we allebei helemaal moe, we hebben lekker gedoucht en wat gegeten en gaan zo maar eens lekker slapen! Morgen staat om 9 uur Sankung weer voor de deur. Wat we gaan doen is één grote verassing.

Zoals jullie waarschijnlijk al was opgevallen klopt het niet dat het vandaag 4 maart is. Maar nadat Lisanne gisteravond de blog had geschreven viel de laptop uit… Overheated… De laptop laptop van Lisanne is duidelijk nog niet helemaal gewend aan Gambia.
Ondertussen kunnen we dus ook vertellen wat we vandaag gedaan hebben. ;)

Eerst zijn we met Sankung mee naar zijn lessen geweest. Sankung volgt de General Management opleiding. Het was erg leuk om hier een keer bij te zitten en te zien hoe dat hier gaat en hoe het met bepaalde dingen best veel lijkt op hoe het in Nederland gaat. Na de lessen zijn we met zijn auto, die kapot was naar monteur gegaan. Deze monteur was ergens in een wijkje in Serrekunda. Sankung vertelde ons dat hij hier ook heeft gewoond. Het was echt een compleet andere wereld. Allemaal zandwegen, overal lopen kinderen te spelen, de autoshop is een pleintje waar alle auto’s geparkeerd worden en gerepareerd worden. Hier hebben we de hele middag gezeten. Ondertussen hebben we nog even voetbal gekeken in de ‘videoclub’, Tottenham tegen Arsenal (de club waar Sankung voor is). Dit was ook een hele beleving. Ergens in een kamertje met een tv en allemaal mannen die boos worden over overtredingen en juichen bij doelpunten alsof ze er zelf invloed op kunnen uitoefenen. GEWELDIG!

Nadat de auto dan eindelijk gemaakt was (inmiddels was het al 5 uur) konden we terug naar Sankungs huis en hier hebben we wat gegeten. Het was een gerecht met rijst, rundvlees en eens soort pindasaus. Het smaakte heerlijk.

Nu zitten we weer lekker op onze kamer, doen we nog even rustig aan en denken we dat we zo al in slaap vallen, want moe zijn we wel. Morgen is er weer een dag!
Oh ja, voor de mensen die ons missen: nog maar 97 dagen!

Heel veel liefs en groetjes,
Elles en Lisanne.