Blog 12 - bye bye Bansang!

Ondertussen was het al weer tijd voor onze laatste weken stage. Het bevalt ons wel op de kinderafdeling. Er is genoeg te doen. We zien en leren er veel, want het lichaam van het kind werkt toch net even anders dan dat van een volwassene. En kinderen zijn natuurlijk veel leuker dan volwassenen. Er hangt vaak een ontspannen sfeer op de afdeling. Kinderen komen bij de verpleegkundige zitten en er wordt gespeeld en gekletst. Wij kunnen hier ook makkelijker communiceren met de kinderen dan met de volwassenen op de afdeling en dat komt niet omdat de kinderen beter Engels kunnen. De kinderen zijn nieuwsgieriger, opener en boor hun maakt de taalbarrière niet zoveel uit.

Deze week hadden we drie vriendjes op de afdeling, genaamd the three musketeers. Ze spelen altijd samen, halen elkaar op en komen dan gezellig bij ons zitten. Met alle drie gaat het medisch gezien ook de goede kant o en dat is natuurlijk het belangrijkste. Ondertussen zijn ze alle drie ontslagen! Vinden wij eigenlijk wel een beetje jammer, maar het is fijn om te weten dat het goed met ze gaat.

Er kwam ook een baby’tje binnen met een hele bijzondere aandoening. Het baby’tje had een plastic-achtige huid die op sommige plekken aan het afbrokkelen was. Maar het raarste waren de oogleden, die waren heel rood en opgezwollen. Je zag de ogen van de baby helemaal niet. Eerst twijfelden we of die er nog wel waren. Gelukkig is de zwelling nu al heel wat afgenomen en kunnen we de ogen weer zien.

De laatste stageweek waren we vooral druk met nieuwe opnames. De laatste dag kwamen er binnen een kwartier we negen patiënten binnen! Dat is echt hard werken. Dus zoals elke dag was ook onze laatste dag gewoon een harde, maar leuke werkdag. Wat hebben wij het naar onze zin gehad op de kinderafdeling! Als we in Gambia hadden gewoond hadden we er wel willen werken.

Deze week hebben we heel vaak bij Merdado geluncht. Merdado kan heerlijk koken en het is altijd ontzettend gezellig bij haar thuis.

Vrijdag zijn we Bansang ingegaan want Elles vond het nodig tijd voor nóg een Afrikaanse jurk. Die gaan we woensdag weer ophalen. We hebben nog een beetje rondgelopen, cadeautjes gekocht voor een paar mensen en Chakri gehaald. Chakri is een heerlijk toetje met yoghurt, cous en suiker.

Zaterdag was het weer tijd om naar Basse te gaan. Er was eerst een kerkdienst en daarna een gezellig feestje. Het feestje begon natuurlijk zoals elk feest hier met veel te veel eten, maar daar kunnen wij gelukkig wel van genieten. Na het eten hebben we gezellig gekletst en een potje gekaart. Een paar jonge meiden van de kerk hadden een dans voorbereid en ze gaven een heel leuk optreden. Super gaaf! Iedereen ging ook meedansen en wij werden natuurlijk ook naar voren gehaald om wat dansjes te doen. We gingen er trouwens heen en terug in een pick-up. Die pick-up was een beetje volgeladen en het was dus nogal een oncomfortabele, lange en toch best wel gevaarlijke rit die de volgende dag vooral bij Lisanne een zere kont opleverde. Maar het was wel heel gezellig en weer een heel groot avontuur.

Zondag was een relaxte dag. Het begint bijna altijd met het wassen van de kleren. Volgens de Gambiaanse meiden kunnen wij dat niet, dus leren de dat ons! En we moeten toegeven dat we zelf ook verschil kunnen zien tussen de eerste week en nu. Wat je wel niet leert tijdens je stage in Gambia! Na het wassen hebben we gezellig gekletst en heeft Elles de make-up gedaan van wat dames en ze waren er helemaal blij mee. We hadden echt een meidendag die eindigde met volleyballen met de meiden. Super gezellig, maar echt goed waren ze niet haha. Dat was alweer ons laatste weekend in Bansang en dat is toch wel een heel raar idee voor ons!

De laatste week stond vooral in het teken van afscheid nemen, want zaterdag gingen we al weg. Onze hele week was volgepland omdat we heek veel mensen nog voor de laatste keer even wilden bezoeken. We gingen maandagavond met Sulayman naar Banjulinding en daar zijn supermooie sieraden voor ons gemaakt. Elles werd er ook verliefd op een baby geitje. Dinsdag hebben we nog een keertje gewoon geholpen met koken samen met Merdado en wat studenten. We gaan ze allemaal echt heel erg missen!

Woensdag was het dan eindelijk tijd om Elles haar jurk op te halen en die staat nog veel mooier dan de eerste! Echt een supermooie jurk waar ze erg gelukkig van werd. Na gezellig nog één keer over de markt te hebben gelopen gingen we toch maar weer terug. Toen hebben we het leukste van de week tot nu toe gedaan (tenminste volgens Lisanne). Lisanne heeft mini oliebollen gebakken in een giga grote pan boven wat bakstenen en een vuurtje (Elles heeft alleen toezicht gehouden en een beetje te veel van de oliebollen gesnoept). Hier noemen ze de oliebollen Chopali, maar het is echt precies hetzelfde en natuurlijk superlekker! Wie had ooit gedacht dat Lisanne op 2 juni in Gambia oliebollen zou bakken!

Donderdag hebben we voor de laatste keer bij onze Gambiaanse oma gegeten. Merdado! Het was weer heerlijk en gezellig en we denken dat we Merdado nog het meest gaan missen van allemaal (en nee, niet alleen haar eten). Na het lekkere eten zijn we maar begonnen aan de was want het vertrek naar Serrekunda komt nu toch wel heel dichtbij. En in onze vakantie hebben we daar natuurlijk geen zin in!

Vrijdag is er een klein afscheidsfeest voor ons georganiseerd. We hebben gezorgd dat er een lekkere maaltijd gemaakt kon worden door wat studenten en zij hebben het al de hele week over een verrassing voor ons! Dus wij zijn de hele week al benieuwd. Maar vrijdag begon natuurlijk gewoon met opruimen, inpakken, spullen weggeven en ga zo maar door. Daar waren we de hele dag wel zoet mee. En afscheid nemen van de collgeda’s op de afdeling en anderen die in het ziekenhuis werken. Aan het einde van de dag, na een potje volleybal voor de laatste keer, was het dan eindelijk tijd voor het feest. In mooie jurken werden we opgehaald door de studenten. Eerst was het natuurlijk tijd voor foto’s en daarna mochten we naar de groep lopen. Daar zaten alle studenten in hun mooiste kleding om ons te verwelkomen. Super leuk! Er stond natuurlijk muziek aan en er wernden eerst een heleboel foto’s gemaakt. Daarna werd er heerlijk gegeten en gekletst. Toen kon het echt feest beginnen. De muziek ging aan en er werd gedanst en gezongen. Een paar studenten hebben zelfs nog een toneelstukje opgevoerd! Er waren twee studenten die in onze kleren en met onze rugtassen aan kwamen lopen en ons gingen imiteren. Ze probeerden zelfs Nederlands te praten! Het was echt te grappig! Wij hebben ook nog een mooi liedje voor alle studenten gezonden en op het eind zongen en dansten ze allemaal met ons mee. We zullen deze avond nooit vergeten en we gaan alle studenten echt missen…

Zaterdag gingen we dan eindelijk naar het hotel! Een welverdiende vakantie. Om 5 uur ’s ochtends vertrokken we, omdat er op deze zaterdag tussen 9 en 1 geen auto’s mogen rijden (het was schoonmaakzaterdag). Na een lange rit kwamen we dan aan bij het hotel. Ten eerste was het hier al veel koeler! Ten tweede; wat een luxe! Wauw. Toen we de hotelkamer zagen moesten we echt even schakelen. In plaats van een dunne schuim matras waar na 7 weken niet zoveel meer van over was, naar een dik en heerlijk comfortabele matras. Na bijna 5 dagen geen normale douche te hebben gehad (we gooiden telkens een emmer water over onze kop, omdat het water niet meer kwam), hebben we dan nu een heerlijke douche waarvan je zelfs de temperatuur in kan stellen. We hebben gewoon 24 uur per dag stroom, dus alles kan opgeladen worden. Niet zoals Elles deze ochtend al zei: ‘Ja, je kan de blog wel schrijven want mijn laptop is opgeladen’. Nou, als dat niet zo was konden we hem alsnog opladen. Een wc die doorspoelt is ook weer even wennen. Want we moesten altijd eerst een emmer water halen en daarmee doorspoelen, dat gaat hier natuurlijk veel makkelijker!

Dus in plaats van meteen naar het zwembad te rennen, rennen wij naar de douche en het bed. WE gaan hier nog even vijf dagen lang ultiem genieten! En dan horen jullie wel weer van ons als we veilig geland zijn in het koude Nederland (wij vinden 25 graden nu koud) en weer lekker in ons eigen bedje liggen.

Heel veel liefs en groetjes,
Elles en Lisanne